Joseph Conrad s Heart Of Darkness - 1198 Words

Joseph Conrad, in his novel Heart of Darkness, comments on the nature of imperialism, the individual psyche, and the evil inherent in the human condition. Chinua Achebe, a contemporary literary critic, argues that as the protagonist, Marlow, travels through the Congo, Conrad maintains a Western imperialist attitude towards the African natives. According to the novel, the natives are a sort of animalistic backdrop, a part of a landscape to merely house Kurtz and Marlow’s metaphysical battle. The environment is devoid of all humanity, and the European imperialists are the only â€Å"civilized† and human figures, while the Africans are feral, earthly, and savage brutes. Although Conrad’s purpose is certainly not to perpetuate racism and advocate for an enduring policy of white supremacy, there are racist elements underlying the entirety of the story from a modern perspective. Although he uses loaded language and anecdotal evidence, Achebe certainly makes a valid poi nt that as an inherently dehumanizing and racist novel, Heart of Darkness should no longer be considered an enduring piece of literature. Joseph Conrad depicts the African landscape as a primordial and prehistoric ecosystem, a place devoid of humanity and civilization. As Marlow and his companions cautiously float down the treacherous and menacing river, they are confronted by a landscape that seems otherworldly: â€Å"We were wanderers on a prehistoric earth, on an earth that wore the aspect of an unknown planet†¦ The earthShow MoreRelatedJoseph Conrad s Heart Of Darkness957 Words   |  4 Pages Chinua Achebe’s controversial essay published in 1977 focuses on the racist views woven into Joseph Conrad’s 1899 novella, Heart of Darkness. Achebe claims that Conrad uses many western stereotypes of Africa and subtly weaves them below the surface of his writing. However, due to the popularity of the novella and the skill of Conrad, his racist views go undetected. The most obvious indicator of Conrad’s racist views is the depictions of the people. They are described as â€Å"savage creatures,† yet Conrad’sRead MoreJoseph Conrad s Heart Of Darkness1488 Words   |  6 PagesJoseph Conrad’s s novel Heart of Darkness portrays an image of Africa that is dark and inhuman. Not only does he describe the actual, physical continent of Africa as â€Å"so hopeless and so dark, so impenetrable to human thought, so pitiless to human weakness†, (Conrad 154) as though the continent could neither breed nor support any true human life. Conrad lived th rough a time when European colonies were scattered all over the world. This phenomenon and the doctrine of colonialism bought into at hisRead MoreJoseph Conrad s Heart Of Darkness925 Words   |  4 PagesIn the heart of darkness sails a ship with sailors, seamen, businessmen, and cannibals; savages as one would say. The businessmen conduct the seamen, the seamen order the sailors, and the sailors command the cannibals. On this diminutive yawl sailing deeper and deeper into the hazy, enigmatic heart of darkness lies a small caste system, with the managers above and the savages below. The story of Charlie Marlow on this ship is unveiled in Joseph Conrad s novella, Heart of Darkness, along with inklingsRead MoreJoseph Conrad s Heart Of Darkness988 Words   |  4 Pagesthe late 1890’s, Joseph Conrad’s Heart of Darkness holds two different meanings. Heart of Darkness is both a metaphor for a psychological side of man, and an allusion to Africa. The title suggests both a p hysical and mental reference. During the time the novel takes place, Africa was called the dark continent. This was because little was known about Africa, and it was rather a mystery to Europeans. The main character in the novel, Marlow describes Africa as â€Å"a place of darkness† (Conrad 43). He alsoRead MoreAnalysis Of Joseph Conrad s Heart Of Darkness 1396 Words   |  6 PagesShelly Pyakurel Ellen Stockstill English 4 DC 27 April 2015 Research Paper Heart of Darkness is a novel by Joseph Conrad that centers on Marlow, a man who goes to the Congo for a job opportunity. He meets a man named Kurtz, who is well known by many. Once he gets to the Congo, he sees colonialism first-hand. He sees that the natives of the country were practically enslaved and forced to work under very harsh conditions. The two major characters of the novel are Marlow and Kurtz. There are many minorRead MoreAnalysis Of Joseph Conrad s Heart Of Darkness1504 Words   |  7 Pagescontrol over others and can be found in both people and objects. In Joseph Conrad’s Heart of Darkness the main character and narrator Marlow identifies a force within ivory that conveys a sense power within the enigmatic Mr. Kurtz. The African ivory trade was flourishing in the early 1900’s. Obtaining the precious object transformed some into greedy connoisseurs with endless intentions to get their hands on all of the continents ivory. Conrad shows that the power that i s emitted from the ivory falls intoRead MoreAnalysis Of Joseph Conrad s Heart Of Darkness963 Words   |  4 Pagespeople. Heart of Darkness, by Joseph Conrad, can be criticised through many different lenses. Though Natives are a large part of Conrad’s narrative of European atrocities in the Congo, his treatment of Congolese Natives throughout the book show them to be nothing more than props. Conrad skews Natives language, culture and intelligence to fit Europeans schema for Africa and Africans. Conrad’s Heart of Darkness is placed in a colonized Congo. ...despite Heart of Darkness s (Joseph Conrad) obviousRead MoreAnalysis Of Joseph Conrad s Heart Of Darkness1555 Words   |  7 PagesAlthough the author Joseph Conrad never met the German philosopher Gottfried Wilhelm Leibniz, who died more than a century before Conrad’s birth, their distinct philosophies still have numerous points of intersection, suggesting some fundamental truths within the structure of the human reality. Through the novella, Heart of Darkness, Conrad details his perspectives on the faults of man and reality as a whole, with views often coinciding with many of Leibniz’s own, as found in his numerous philosophicalRead MoreAnalysis Of Joseph Conrad s Heart Of Darkness1080 Words   |  5 Pages1 Kathrine Carrasquillo Dr. David Mulry Engl 2112 Feb 13, 2017 Who is Mr. Kurtz, and what does Conrad use him for? Mr. Kurtz is the main character in Joseph Conrad s English novella, Heart of Darkness. There is no proof that Mr. Kurtz is based on a real person, so it is assumed that he is a made up character. When Mr. Kurtz is first introduced the audience learns that he is a Belgian ivory trader and he was sent to Africa by his employer for work. At first glance, Mr. Kurtz just represents a normalRead MoreAnalysis Of Joseph Conrad s The Heart Of Darkness 1801 Words   |  8 PagesAlly Jones Professor Smith English 1302 November 18, 2014 Female Roles in Joseph Conrad s the Heart of Darkness: In regards to Joseph Conrad’s Heart of Darkness, many literature reviews focus on the motifs of Imperialism, the symbolism of darkness and fog, or the aspect of racism in Conrad’s work. During the era which Conrad wrote, England was going through the Victorian Era, which was marked by a shift in views on morality. The term â€Å"Victorian morality† is used today to describe values which

Guatemalan Genocide - 2526 Words

Carlos G. â€Å"Genicidio Silencioso† â€Å"Whenever the power that is put in any hands for the government of the people, and the protection of our properties, is applied to other ends, and made use of to impoverish, harass or subdue them to the arbitrary and irregular commands of those that have it; there it presently becomes tyranny, whether those that thus use it are one or many† From the majestic words of the brilliant Philoshope John Locke, a governmental system has the obligation to provide and work for the people, in either a direct or indirect matter. The system should satisfy and benefit the citizen in every possible aspect, rather than preventing the forward advancement of a nation’s people. Locke believed that the†¦show more content†¦Since then, the tensions between the national government and the native people have not been cleared. During the 1970’s more and more protests and uprisings in the capital and the southwest part of the nation became very frequent, and overtime, very violent. The Peace Pledge Union expressed a dramatic and detailed example of the violent acts that the military of Guatemala practiced on Indian natives in search of subversives, Children were often beaten against walls, or thrown alive into pits where the bodies of adults were later thrown; they were also tortured and raped. Victims of all ages often had their limbs amputated, or were impaled and left to die slowly. Others were doused in petrol and set alight, or disemboweled while still alive. Yet others were shot repeatedly or tortured and shut up alone to die in pain the wombs of pregnant women were cut open. However, it took the Guatemalan military some time to actually suppress the violent uprisings and protests because of the intimidation they had received from the URNG (Guatemalan National Revolutionary Union), a group of socialistic radicals who thought that it was needed to take matters into their own hands by running, claming that theShow MoreRelatedThe Effects Of The Guatemalan Genocide Of A Minority Group1449 Words   |  6 Pagesabout the effects of the Guatemalan genocide of a minority group called the mayans that resulted in the death and displacement of thousands, and how mining companies took advantage of this violence. I will also analyze civil wars in general and how even without war there is no peace in Guatemala. The extracurricular activity I attended for this report on peace studies was Dr. Catherine Nolin’s public lecture called â€Å"Transnational Ruptures in a Time of Impunity: Genocide, Mining and Migration†. DrRead MoreThe Genocide Of The Holocaust1823 Words   |  8 Pages Genocide Genocide a word that brings forth the morbid image of barbed wire fences, trenches overflowing with bodies, malnourished men, women, and children, a depressing black sky. Genocides definition is â€Å"the deliberate killing of people who belong to a particular racial, political, or cultural group† (Merriam-Webster.com) True to its name genocide is a word that has the ability to cause war and leaves a hellish vision in its victims. Despite all of this the seeminglyRead MoreThe Holocaust : A Racist Leader Making Everyone Hate The Jews?1154 Words   |  5 PagesA genocide is a event where a large amount of people get killed for being different, they can have a different belief, or just by being part of a different race. The holocaust was one of the worst genocides ever in human history but it wasn t the only genocide in this world full of unequal people. The holocaust was done because of a racist leader making everyone hate the Jews for really inhuman reasons. Making peopl e join his way of thought.They felt that the most powerful and best race was theRead MoreGenocide Today : Are We Destined For Repeat This Dark Pattern?1881 Words   |  8 PagesGenocide Today: Are We Destined to Repeat This Dark Pattern? Genocide is an intentional action to destroy a people (usually defined as an ethnic, national, racial, or religious group) in whole or in part. The hybrid word genocide is a combination of the Greek word gà ©nos (race, people) and the Latin suffix -cide (act of killing). (Wikimedia Foundation ) Rwanda is an example of a true genocide, one which was documented in Philip Gourevitch’s book, We Wish to Inform You That Tomorrow We WillRead MoreGenocide from the Jews in the Holocaust to the Mayans in Guatemala848 Words   |  4 Pages Today, the Holocaust is considered â€Å"genocide,† a word that was first coined in 1944 by a lawyer by the name of Raphael Lemkin. Genocide is â€Å"the deliberate killing of people who belong to a particular racial, political, or cultural group† (â€Å"Genocide†). Genocide is brought out through the ideas of fascism and power hunger and is caused by pure hatred toward a specific group. After the millions of lives lost in the Holocaust, the world claimed that genocide would â€Å"never again† occur. However, theRead MoreAnalysis Of The Book I, Rigoberta Menchu By Menchu1432 Words   |  6 PagesRigoberta Menchu† by Menchu is an autobiography that details the genocide of the Mayan people in Guatemala. The book has earned her the Nobel Peace Prize in 1992 for publishing the truth about the trials and tribulations that the indigenous people of Guatemala faced. The problem is that the autobiography has been found to be untrue. The details of the bo ok were fabricated by Menchu, in an attempt to send her message about the indigenous Guatemalan people s struggles. This has created a controversy amongstRead MoreThe Central American country of Guatemala fought a bloody civil war for over 36 years. The1900 Words   |  8 Pages1996. The key players that fought where the Guatemalan government and the ethnic Mayan indigenous people that where extremely leftist compared to the Guatemalan government. The indigenous persons where joined by other non-government forces known as the Ladino peasantry and other rural poor. This civil conflict would escalate to a bloody series of events that inevitably would see the Guatemalan government regime held responsible for acts of genocide and other human rights violations. GuatemalaRead MoreThe Culture Of The Peoples From The Highlands Of Guatemala1259 Words   |  6 PagesInternally displaced peoples from the highlands of Guatemala, as in much of Latin America, often seek refuge in the outskirts of their nations capitals. In Guatemala City and in other populous Guatemalan cities throughout the country, families have made their lives anew after years of violence and tragedy. The history of mass migration towards city centers and their outskirts can be traced to the overthrow of the democratically elected president Jacobo Arbenz, in the year 1954, which was the catalystRead MoreTruth And Justice : A Lexicon Of Terror And The Banality Of Evil, Victoria Sanford s Buried Secrets1612 Words   |  7 PagesSanford’s Buried Secrets: Truth and Human Rights in Guatemala is about La Violencia, a time in Guatemalan history where â€Å"the Guatemalan army† was blamed â€Å"for 93 percent of the human rights violations, violations that were so seve re and systematically enacted against the whole Maya communities† (Sanford 14). It has been concluded that La Violencia, the acts that the Guatemalan army had committed were â€Å"acts of genocide against the Maya† (Sanford 14). After all was said and done, and these horrific actionsRead MoreChilean Human Rights Violations Had An Undoubted International Significance800 Words   |  4 PagesThe case of Guatemala began as the others in 1999, that is, by the boost of the Guatemalan victims, and this probably happened due to the favourable sentence of the Spanish Supreme Court in 1998 and the ‘Pinochet effect’. A group of victims headed by Rigoberta Menchà º joined an organisation of the Spanish civil society to bring charges in Spain against eight senior officers, including Rà ­os Montt, accused of genocide and other international crimes. Following the standard pattern, the Prosecutor appealed

morality Essay Summary Example For Students

morality Essay Summary MoralityThe question of morality came up when Socrates and Cephalus were having a conversation about money. Cephalus says someone who has led a bad life will have nightmares and a person who leads a good life will not have such dreams and will be happy. Cephalus says being true and giving things back is morality. Socrates gives an example were you can do something good by not gibing something back. His example was if you borrow a weapon from a friend, and he is sane at the time and at the time you should give it back your friend is insane then you shouldnt give it back so you can protect him from doing harm which is also good. Cephalus agreed that Socrates was correct that this was doing something good so Socrates said if that is the case than the definition of morality isnt to tell the truth and give back whatever one has borrowed. Polemarchus interjected saying that morality is to tell the truth and to give back whatever one has borrowed if you believe Simonides. Polemarchus says w hat Simonides was trying to say was friends owe friends good deeds not bad ones. Socrates responds by saying, what Simonides meant was we give back to people what is appropriate for them, or owed to them. Polemarchus said to be consistent with what I said earlier it has to be the art of giving benefit and harm to friends and enemies respectively. Socrates makes a point that morality only seems to be useful when something is not being used, for example when money needs to be saved. Socrates asks if a moral person can harm anyone and Polemarchus agreed that a moral person could harm an evil man. What Socrates was trying to get at was well if this man was really moral why is he trying to harm anyone. Socrates goes on saying many things but one main point he made was as follows It is not the job of a moral person to harm a friend or anyone else, it is the job of his opposite, an immoral person. Polemarchus agreed to this, which basically went against everything he said in the opening of this conversation. Socrates says that the claim that its right and moral to give back to people what they are owed, if this is taken to mean that a moral person owes harm to his enemies and help to his friends, turns out to be a claim no clever person would make. What amazed me was Polemarchus agrees with this, which absolutely contradicts the beliefs he had earlier. Thrasymachus walks in while Polemarchus and Socrates start to agree. I feel a good point is made by Thrasymachus towards Socrates he says if you want to know what morality is, then dont just ask questions and look for applause by refuting any and every answer you get, because youve realized that its easier to ask questions then to answer them. He says this and sounds so intelligent but falls into Socrates trap anyway and goes on to talk about it. In the end Socrates and Thrasymachus agreed that a moral mind and a moral person will live a good life and an immoral person will live a bad life.

Benefits and Disadvantages of Saas Free Samples for Students

Questions: 1.What is SaaS and outline its benefit and disadvantages. Explain your answer.2.What business risks had Liberty Wines faced?.3.What data and IT Problems were limiting FinCENs ability to Fight Financial Crime? Answers: 1.SaaS is the abbreviated form of Software as a Service is also known as a software which is on demand. In this software delivery model software and the information related to the same are stored in a centralised system and contacted with the help of a thin client which is generally a web browser via the internet such as Wikipedia. The said product is not required to be purchased and installed separately in a fix location (Clair, 2010). All it requires the user to pay a subscription fee and then pay as needed. The benefits offers by SaaS are as under: The capital investment in the hardware and software is very less. The service can be upgraded without adding any servers. The IT department can look into some other area of concern as SaaS does not demand any sort of maintenance. The software can be easily updated without disturbing the daily work of the organization. The disadvantages of using SaaS are as under: Exposure to sticker shock by the organizations is a very big drawback that SaaS offers. Even if at the outlook it may seem to be a cheap method of maintaining data but the additions that are to be made of various services as and when needed turns out to be very expensive. Vendor viability is a problem as there are many vendors in the market offering SaaS at a very low cost. Lastly it even fails to incorporate the new system with the one already installed in the organization. (McLellan, 2013) 2.Liberty Wines faced the biggest risk associated with the IT system which was installed in the organization since it was not of the latest version. The system was too outdated to cope up with the rising volume of data so much that the employees failed to reply to the customer queries on time. IT infrastructure of Liberty Wine had a negative impact on the competitive advantage of the company. It is not being able to sustain the expanding business requirements therefore leading toa loss of clientele. However, shifting of the companys IT system to virtualisation has benefited the company in the many ways. The same is illustrated below: First and foremost the Companys impact on the carbon footprint of the environment has got reduced by 60 percent due to reduction in the power and the usage of the number of air conditioners. The number of physical servers have also reduced to only three from ten along with one extra server for the purpose of server in case of any emergency or crashing of the system. The reduction led to savings in the office space thus reducing the cost as well. The App introduced by Liberty Wines was fast enough to help the employees interact with ease with the customers demands and questions without much of delay (Metzler 2011). 3.FinCen was unable to fight financial crime successfully before 2008 as the IT system installed was outdated which did not have the capability to process huge volumes of data regarding the money laundering and terrorism at the right time. Usage of off-line system instead of an online system also was a cause for the delay in distribution of data to the required agencies and bureaus who could then take an action against the said crime. FinCen should upgrade its present IT system in vogue along with the analytical potentials. If it upgrades its system then the bureau will be able to process data well on time. For the same tey have even launched an App to support the real time availability of data of the past 11 years to the various users such as government officials and law enforcement agencies. Financial intelligence is dependent upon successful scrutinising of the data which would depict all kind of illegal activities clearly. The same is very crucial for the national security as well as these financial agencies help to find out if any kind of illegitimate work is being carried out in the country which could impact the safety and security of the people staying. There main aim is to find out if any danger is about to approach and if so make the country aware so that adequate steps to mitigate the same are taken (Lowers, 2015). Recently Ann Martin an associate of FinCen had detected the financial crime which was taking place between USA and Mexico where the latter was supplying drug pills in USA and the proceeds were being deposited in a local bank and wired back to USA. She analysed the big data set and found out the entire of such an act and informed the Mexican Government (Davidson, 2011). The same was possible because of the fact that FinCen had also upgraded its IT system well enough to help perform such analysis. References Clair,G.S. (2010). Software-as-a-Service (SaaS). Retrieved from https://smr-knowledge.com/wp-content/uploads/2010/01/EOS-SaaS-White-Paper-2008.pdf Davidson,J. (2011). Rewards of federal service. Retrieved from https://www.washingtonpost.com/politics/rewards-of-federal-service/2011/09/15/gIQAMoPcVK_story.html?utm_term=.8231a02babd0 Lowers,M. (2015). The role of FinCen in BSA/AML. Retrieved from https://www.lowersriskgroup.com/blog/2015/03/30/role-of-fincen-in-bsa-aml/ McLellan,C. (2013). SaaS: Pros, cons and leading vendors. Retrieved from https://www.zdnet.com/article/saas-pros-cons-and-leading-vendors/ Metzler,J. (2011). Virtualisation : Benefits, Challenges, and Solutions. Retrieved from https://www.stotthoare.com.au/sites/default/files/files/1_16100_WhitePaper_VirtualizationBenefits_by_Webtorials.pdf

5 Funny Figures of Speech

5 Funny Figures of Speech 5 Funny Figures of Speech 5 Funny Figures of Speech By Mark Nichol Wordplay is a fertile field for study in English. Although the following forms of humor should be used sparingly if at all, writers should be familiar with them and their possibilities. 1. Malapropism A malapropism, the substitution of a word with a similar-sounding but incongruous word, may be uttered accidentally or, for humorous effect, may be deliberate. The name derives from that of Mrs. Malaprop, a character in an eighteenth-century play who often uttered such misstatements; one of her comments, for example, is â€Å"she’s as headstrong as an allegory,† when she meant to say â€Å"alligator.† (The word ultimately derives from the French phrase mal propos, meaning â€Å"poorly placed.†) Numerous characters are assigned this amusing attribute; the Shakespearean character Dogberry’s name inspired an alternate label. 2. Spoonerism Spoonerisms are similar to malapropisms; the distinction is that a spoonerism is a case of metathesis, in which parts of two words are exchanged, rather than one word substituted for another. This figure of speech was named after a nineteenth-century Oxford academician who appears to have been credited with various misstatements he did not make; one of the many apocryphal examples is â€Å"a well-boiled icicle† (in lieu of â€Å"a well-oiled bicycle†). 3. Paraprosdokian The word for this type of wordplay, from Greek (meaning â€Å"against expectation†) but coined only a few decades ago, refers to a sentence with a humorously abrupt shift in intent, such as â€Å"I don’t belong to an organized political party I’m a Democrat,† from twentieth-century American humorist Will Rogers, or Winston’s Churchill’s summation of a colleague, â€Å"A modest man, who has much to be modest about.† 4. Tom Swifty This name for an adverb, used in an attribution for dialogue, that punningly applies to the words spoken (for example, â€Å"‘We just struck oil!’ Tom gushed†) was inspired by the writing style in a series of children’s novels featuring the character Tom Swift, written continuously since the early twentieth century. Although no such puns appear in these stories, such examples are suggestive of the overwrought adverbs that are a distinctive feature. (Originally, such a pun was called a Tom Swiftly.) 5. Wellerism A Wellerism, named after a Dickensian character, is a statement that includes a humorous contradiction or a quirky lapse in logic, such as â€Å"‘So I see,’ said the blind carpenter as he picked up his hammer and saw,† or a prosaic similar construction whose humor derives from a pun, as in â€Å"‘We’ll have to rehearse that,’ said the undertaker as the coffin fell out of the car† (which plays on the prefix re- in association with the noun hearse). Want to improve your English in five minutes a day? Get a subscription and start receiving our writing tips and exercises daily! Keep learning! Browse the Writing Basics category, check our popular posts, or choose a related post below:Using "a" and "an" Before WordsWhen to Form a Plural with an ApostropheAdverbs and Hyphens

De creativiteit van de politieke cultuur †Nederlandse Essay

De creativiteit van de politieke cultuur – Nederlandse Essay Free Online Research Papers De creativiteit van de politieke cultuur Nederlandse Essay Als we proberen om het domein te omschrijven dat wordt bestudeerd door de geschiedenis van de politieke cultuur, dan zullen in deze omschrijving de termen ‘politiek’ en ‘maatschappij’ niet mogen ontbreken. De geschiedenis van de politieke cultuur bestudeert immers de wisselwerking tussen enerzijds staat (of, inderdaad, politiek) en anderzijds maatschappij. Hierbij zijn ook informele aspecten van belang: zonder inzicht in de informele aspecten van politiek en maatschappij kunnen we nog maar weinig begrijpen van het daadwerkelijke functioneren van de politieke cultuur. Maar waarom is de bestudering van de geschiedenis van de politieke cultuur zo belangrijk? Wat is het dat maakt dat dit profiel een grotere verklarende kracht heeft dan de andere profielen? Voordat ik deze vragen beantwoord moet eerst duidelijk worden dat de geschiedenis van de politieke cultuur iets anders is dan de politieke filosofie – hoewel de geschiedenis van de politieke filosofie een inherent onderdeel is van de geschiedenis van de politieke cultuur. De politieke filosofie houdt zich immers bezig met de beantwoording van de vraag hoe samenlevingen het beste kunnen worden ingericht. De geschiedenis van de politieke cultuur houdt zich vervolgens bezig met de bestudering van het daadwerkelijke functioneren van deze inrichting. Uit deze omschrijvingen blijkt evenwel dat de domeinen van de geschiedenis van de politieke cultuur en de politieke filosofie zeer dicht bij elkaar kunnen liggen. Dat is echter niet noodzakelijkerwijs zo. In dit essay zal ik proberen aan te geven wat ik aantrekkelijk vind aan de geschiedenis van de politieke cultuur. Hiertoe zal ik allereerst het bereik van dit profiel schetsen. Vervolgens zal ik aandacht schenken aan een benaderingswijze waarbij zowel wordt verwezen naar de politieke filosofie als naar de politieke realiteit. Hierbij zal ook het belang van deze benadering worden aangekaart; deze benadering geeft ons zeer specifieke inzichten in het functioneren van de historische en de hedendaagse politiek. In de conclusie zal getracht worden tot een omschrijving te komen van de aantrekkingskracht van geschiedenis van de politieke cultuur. Het bereik van de geschiedenis van de politieke cultuur Wat betreft het bereik van de geschiedenis van de politieke cultuur is het veelzeggend dat beoefenaars van de andere profielen aangeven dat de geschiedenis van de politieke cultuur relevante antwoorden verschaft op vragen uit deze andere profielen. Laten we eerst kijken naar de studie van de internationale context. Carl von Clausewitz, de grote Pruisische strateeg, heeft geschreven dat â€Å"†¦ war is not merely an act of policy but a true political instrument, a continuation of political intercourse, carried on with other means. †¦ The political object is the goal, war is the means of reaching it, and means can never be considered in isolation from their purpose.† Als we oorlog als een voortzetting van diplomatie zien, dan kunnen we vervolgens deze uitspraak ook van toepassing laten zijn op het functioneren van internationale organisaties. En het functioneren van deze organisaties als instrument is afhankelijk van de doelstellingen zoals die in de verschillende pol itieke centra zijn vastgesteld. Het zijn de politici die het beleid bepalen, de diplomaten voeren het slechts uit – althans, dat proberen ze. Kortom: wie ook maar iets van het doen en laten van internationale organisaties wil begrijpen zal te rade moeten gaan bij de geschiedenis van de politieke cultuur. Beoefenaars van de economische en sociale geschiedenis zijn decennia lang op zoek geweest naar de heilige graal: met behulp van mathematische modellen wilden zij de verklaring voor economische groei vinden. Vandaag de dag wordt echter – ironisch genoeg als uitkomst van de zogenaamde cliometrische revolutie – gewezen op tekortkomingen van deze methode. Historisch onderzoek is echter meer dan het bestuderen van cijferreeksen. In de economische en sociale geschiedenis hebben we immers niet te maken met abstracte modellen maar met de realiteit – wiskundige modellen zijn eenvoudigweg niet opgewassen tegen de complexiteit van economische activiteiten en economische verandering. Volgens de vooraanstaande New Economic Historian Douglass C. North zullen we om deze complexiteit enigszins te kunnen begrijpen aandacht moeten schenken aan instituties en hun werking op de sociaal-economische werkelijkheid. Maar wat zijn instituties? North omschrijft instituties als †¦ the humanly devised constraints that structure political, economic and social interaction. They consist of both informal constraints (sanctions, taboos, customs, traditions, and codes of conduct) and formal rules (constitutions, laws, property rights). Throughout history, institutions have been devised by human beings to create order and reduce uncertainty in exchange. Together with the standard constraints of economics they define the choice set and therefore determine transaction and production costs and hence the profitability and feasibility of engaging in economic activity. They evolve incrementally, connecting the past with the present and the future; history in consequence is largely a story of institutional evolution in which the historical performance of economies can only be understood as a part of a sequential story. Institutions provide the incentive structure of an economy; as that structure evolves, it shapes the direction of economic change towards growth, stag nation, or decline. Als we deze instituties aan het domein van een van de profielen moeten verbinden, dan komen we onverbiddelijk uit bij de geschiedenis van de politieke cultuur. De geschiedenis van de politieke cultuur is immers bij uitstek het profiel dat zich richt op de inrichting en het functioneren van onze maatschappij. Problemen en oplossingen Hoe moeten we de geschiedenis van de politieke cultuur benaderen? Ankersmit weet ons in het vierde hoofdstuk van zijn in 2002 verschenen boek Political representation te vertellen dat ieder politiek systeem kan – en moet – worden beschouwd als een specifiek antwoord op een specifieke politieke uitdaging. We begrijpen het functioneren van deze politieke systemen (en dus ook instituties) dan ook beter als we nagaan hoe ze zijn ingericht om specifieke problemen op te lossen. Volgens Ankersmit kunnen we de wortels van deze benadering vinden in een artikel uit 1953 van Quentin Skinner. Dit artikel wordt wel beschouwd als de grondtekst van de Cambridge school of political theory: The essential question which we therefore confront, in studying any given text, is what its author, in writing at the time he did write for the audience he intended to address, could in practice have been intending to communicate by the utterance of this given utterance. It follows that the essential aim, in any attempt to understand the utterances themselves, must be to recover this complex intention on the part of the author. And it follows from this that the appropriate methodology for the history of ideas must be concerned, first of all, to delineate the whole range of communications which could have been conventionally performed on the given occasion by the utterance of the given utterance, and, next, to trace the relations between the given utterance and this wider linguistic context as a means of decoding the actual intention of the given writer. De gedachtegang van Skinner komt er op neer, zo stelt Ankersmit in zijn Denken over geschiedenis, dat de teksten die politieke filosofen en theoretici schreven specifieke antwoorden waren op de voor hun tijd specifieke problemen. De gelijkenis tussen de in 1953 geà ¯ntroduceerde benadering van Skinner en de bijna vijftig jaar later voorgestelde benadering van Ankersmit is inderdaad opmerkelijk. Eigenlijk benaderen zij twee verschillende fenomenen op dezelfde manier: daar waar Skinner zich beweegt op het niveau van teksten, heeft Ankersmit juist aandacht voor de politieke praktijk. De vraag is waarom deze benaderingswijze nooit eerder is toegepast op representatieve democratie. Volgens Ankersmit is dit zo omdat we het feodalisme en het absolutisme veelal beschouwen als een soort flogiston. We hoefden de democratie maar (opnieuw) te ontdekken en iedereen zag in dat de andere twee systemen een dwaling waren geweest. Deze twee oudere praktijken werden dan ook niet serieus genomen. Het succes van de representatieve democratie hoefde dan ook niet verklaard te worden omdat het als vanzelfsprekend werd gezien. In een recensie betwijfeld Andrew Rehfeld of de door Ankersmit voorgestelde benadering wel zo nieuw is. Hierbij vraagt Rehfeld zich af wat het verschil is tussen de ‘nieuwe benadering’ van Ankersmit en de these van de padafhankelijkheid. Als deze benadering inderdaad een vorm is van padafhankelijkheid, dan zou Ankersmit (waarschijnlijk) onbedoeld tegemoet komen aan de suggestie van North om de idee van padafhankelijkheid te verbreden naar de institutionele context. Laten we eerst recapituleren wat padafhankelijkheid behelst. J.W. Drukker omschrijft in zijn De revolutie die in haar eigen staart beet hoe Paul David op het formuleren van deze these kwam. Het uitgangspunt van David was de configuratie van het qwerty-toetsenbord. Bij dit toetsenbord zijn de letters zo geplaatst dat bij het schrijven van een willekeurige Engelse tekst de kans op het jammen van de stalen armen van de machine zo klein mogelijk is. qwerty garandeerde zo een efficià «ntieoptimum en werd de wer eldwijde standaard. En we zitten er nu nog steeds aan vast, terwijl de beperkingen van de ouderwetse typemachine geen rol meer spelen en efficià «ntere systemen mogelijk zijn. De oorzaak hiervan is dat we destijds hebben gekozen voor qwerty. Samengevat door Paul David: â€Å"History matters.† De these van de padafhankelijkheid komt er in het kort dus op neer dat in het verleden gemaakte keuzes invloed hebben op de keuzes die we in het heden (kunnen) maken. Of, zoals Drukker het formuleert: â€Å"als de mens uit de giraf was geà «volueerd en niet uit de mensapen, dan had hij er nu anders uitgezien.† Toegepast op politieke systemen: als we willen weten waarom representatieve democratie zo is zoals ze is, dan zullen we naar haar verleden moeten kijken. Tot zo ver houdt de door Rehfeld geconstateerde analogie stand (we kunnen immers het jammen als het specifieke probleem zien en qwerty als de oplossing). Er is echter sprake van een belangrijk verschil tussen de benadering van de padafhankelijkheid en de probleem-oplossing-benadering van Ankersmit. We maken immers gebruik van de these van padafhankelijkheid als we willen verklaren waarom we nog steeds gebruik maken van een verouderde oplossing voor een probleem dat niet meer aan de orde is of inmiddels op efficià «ntere manieren kan worden opgelost: we gebruiken qwerty, maar het dient nergens meer toe omdat de stalen hamers zijn verdwenen. qwerty staat zo de ingebruikname van efficià «ntere systemen in de weg. En dat is wat Paul David heeft willen verklaren. Ankersmit wil met zijn benadering juist laten zien dat we door aandacht te schenken aan de problemen die aan de vestiging van politieke systemen ten grondslag liggen te weten kunnen komen hoe deze politieke systemen zijn afgestemd. Zoals Ankersmit stelt: de problemen die opgelost moeten worden bepalen de ‘politieke psychologie’ van het systeem. Als we weten wat het op te lossen probleem is, zoals de jammende stalen armen van de typemachine, begrijpen we ook beter hoe de oplossing, qwerty, functioneert. Samengevat: de these van de padafhankelijkheid wil ons verklaren waarom we aan een bepaalde (inefficià «nte) oplossing vastzitten terwijl de benadering van Ankersmit juist duidelijk maakt hoe een bepaalde oplossing functioneert. Een ander punt dat Rehfeld aansnijdt is dat Ankersmit niet de eerste is die aandacht schenkt aan de historische wortels van politieke verschijnselen. Tocqueville, Guizot en Mill hadden hier ook aandacht voor, zo schrijft Rehfeld, en recentelijk hebben ook auteurs als Stephen Holmes en Bernard Manin succesvolle analyses gegeven van het verleden van de representatieve democratie. Rehfeld lijkt Ankersmit te verwijten dat hij niet bijster origineel is met zijn benaderingswijze. Kijken we echter naar bijvoorbeeld The principles of representative government van Manin dan blijkt dit boek een geschiedenis, of beter, een genealogie te bieden van het verschijnsel representatieve democratie. In zijn werk wijst hij op een aantal praktijken en instituties die in de late achttiende eeuw zijn geconcretiseerd, en die hij omschrijft als de ‘principes’ van representatief bestuur. Deze zijn: (1) de representanten worden gekozen door de staatsburgers, (2) de representanten behouden een zek ere onafhankelijkheid ten opzichte van hun kiezers, (3) er is vrijheid van meningsuiting en (4) beleid komt voort uit discussie. Wat betreft de toepassing van het boven beschreven systeem heeft Rehfeld ook een opmerking. Het is immers zo dat als politieke systemen een specifieke oplossing zijn voor specifieke problemen, dat we dan de vraag kunnen stellen voor welke specifieke problemen de totalitaire systemen van de twintigste eeuw de oplossing vormden. Ankersmit lijkt het hiermee eens te zijn: â€Å"No less than all these other political systems – forgotten, ridiculed, or even abhorred – it [democratie, JdB] also is a product of a unique and specific set of historical circumstances and should be assessed accordingly.† En als we vervolgens kijken naar de westerse democratieà «n, dan kunnen we de vraag stellen hoe zij zijn omgegaan met dit totalitaire probleem en hoe zij de oplossing hiervoor in hun ‘politieke psychologie’ hebben geà ¯ncorporeerd. Herinneren we ons echter Ankersmits voorstel, dan wordt duidelijk dat hij ons juist aanspoort de geschiedenis van de politieke cultuur te benaderen vanuit haar ‘wortels’. Met andere woorden, de ‘politieke psychologie’ van de systemen die met het totalitarisme werden geconfronteerd was eerder gevormd, namelijk als de romantische poging om de verschillen in de post-revolutionaire samenleving te overbruggen. Democratie door representatie Laten we eens kijken hoe Ankersmit dit voorstel verder uitwerkt. Allereerst maakt hij duidelijk dat de absolute monarchie het antwoord vormde op de religieoorlogen. De staat slaagde erin zich los te maken van de civil society en kon zich daarna verheffen boven het religieuze conflict. Ankersmit is zelfs bereid te stellen dat we wel iets gunstiger mogen oordelen over de absolute monarchie, al was het alleen maar omdat de vestiging van de absolute monarchie de scheiding tussen staat en samenleving teweeg had gebracht. Vervolgens maakt Ankersmit duidelijk dat in 1815 de staat zelf de inzet van politieke strijd was geworden. Aangezien de staat de ‘beloning’ voor de winnaar van dit politieke conflict zou worden, moest de oplossing voor dit conflict elders liggen. Er waren twee mogelijkheden: of de staat zou ten onder gaan in dit politieke conflict, of de staat zou worden gecontroleerd door à ©Ãƒ ©n van de strijdende partijen. Beide oplossingen zouden tot burgeroorlog leide n waardoor het probleem onoplosbaar leek. Vandaar ook dat Tocqueville schreef: â€Å"The organization and the establishment of democracy is the great political problem of our time.† De parlementaire, representatieve democratie was nu een poging om de pijnpunten uit de post-revolutionaire samenleving weg te nemen. De conflicten werden als het ware uit de samenleving genomen en zouden nu in het parlement worden uitgevochten. In het parlement was het enige waar men naar kon streven het compromis, zo stelt Ankersmit: â€Å"†¦ compromise is governed by a kind of political logic other than consensus: for compromise, unlike consensus, retains the possibility of cooperation even when people hold different views and are also determined to maintain these.† Nu is Ankersmit in een situatie beland waar het lijkt dat representatieve democratie een product is van het (romantische) negentiende-eeuwse continent. En dat terwijl het Engelse Parliament toch ‘the mother of all parliaments’ is? Ankersmit erkent dit probleem en wijst op het werk van Michel Albert. Albert maakt in zijn Les deux capitalismes een onderscheid tussen de zogenaamde Angelsaksische democratieà «n (Groot-Brittannià «, Verenigde Staten) en de ‘Rijndemocratieà «n’, oftewel de democratieà «n van het West-Europese continent en Japan. Angelsaksische democratieà «n ingericht als antwoord op te machtige leiders: er was geen sprake van verdeling onder de bevolking, maar van een samenwerken onder de bevolking om de macht van de koning of de president binnen acceptabele grenzen te houden. Daarom is de politieke partij met de meerderheid te zien als de opvolger van de absolute vorst. Het continentale model is er daarentegen op gericht om problemen binn en de samenleving op te lossen door middel van het compromis. Aangezien onze vertegenwoordigers in het parlement compromissen moeten kunnen sluiten, is de autonomie van representanten ten opzichte van de gerepresenteerden een noodzakelijkheid voor het voeren van een zinvolle discussie in het parlement. Zoals Jeremy Bentham schreef is de enige manier om de overwegingen van een representant te beà ¯nvloeden het recht om deze niet te herkiezen. De representatie is immers geen belangenbehartiging (van een segment van de samenleving) en de representant is geen delegaat maar een gevolmachtigde. De afgevaardigde moet met andere woorden compleet vrij zijn in zijn pogingen om compromis te bereiken met de andere spelers in het maatschappelijke conflict: â€Å"it [representatief bestuur, JdB] is an exercise in principled unprincipledness, an exploration of where agreements can be attained, an organization of truths previously thought immiscible.† Mits aan de voorwaarde van autonomie is voldaan kan een representatie daadwerkelijk op een effectiev e wijze optreden in het belang van alle gerepresenteerden. Zoals Sià ©yà ¨s ons weet te vertellen: â€Å"It is thus incontestable that the deputies are at the National Assembly not in order to announce the already formed wishes of their constituents, but to freely deliberate and vote according to their present judgment, enlightened by all the lights the assembly can provide to each person.† Dat betekent dat de kloof tussen de representatie en de gerepresenteerden van daadwerkelijk belang is: â€Å"†¦ legitimate political power wells up †¦ in the hollow between the two groups.† Precies op deze laatste zinsnede heeft Rehfeld commentaar: â€Å"Precisely what does it mean for political power to ‘well up’ in the ‘hollow between . . . groups’? Many of Ankersmit’s arguments are best captured by what Georges Cuvier termed ‘metaphors mistaken for reasoning.’† Door de metafoor te beschouwen als een mislukte rede nering mist Rehfeld precies het punt dat wordt gemaakt. Door te stellen dat legitieme politieke macht in de kloof tussen representatie en gerepresenteerden ontstaat, wordt immers duidelijk dat legitieme politieke macht niet iets is dat à ©Ãƒ ©n van beide groepen toebehoort – en probeer die gedachte maar eens duidelijk te verwoorden zonder gebruik van metaforen. Centraal in de besluitvorming van representatief bestuur staat het uitgangspunt dat beleid voortkomt uit discussie in de representatie, waarna, ‘enlightened by all the lights the assembly can provide,’ het voorstel met de meeste steun doorgang zal vinden. Dit meerderheidsbeginsel is in democratische theorieà «n ingebracht om het (praktische) probleem van unanieme legitimatie te voorkomen, en, zoals John Locke ons meedeelt, sorteert een efficià «ntere beslissingsprocedure: For that which acts any community being only the consent of the individuals of it, and it being necessary to that which is one body to move one way; it is necessary the body should move that way whither the greater force carries it, which is the consent of the majority: or else it is impossible it should continue act or continue one body, one community†¦ De legitimiteit van de uitslag van de beslissingsprocedure ligt in de confrontatie tussen voorstellen. Een legitieme beslissing representeert dus niet een unanieme wil, maar is het resultaat van een weloverwogen meningsvorming van allen. En juist omdat in de politieke cultuur nieuwe, originele ‘organizations of truths’ worden gemaakt, dat wil zeggen, op creatieve wijze oplossingen worden voortgebracht, heeft de geschiedenis van de politieke cultuur de historicus het meest te bieden. Nieuwe problemen Zoals gezegd is het het voorstel van Skinner om teksten op het gebied van de politieke filosofie te beschouwen als specifieke antwoorden op specifieke problemen. Laten we nu de methodologie van Skinner eens toepassen op dit hoofdstuk van Ankersmit. Als we dat doen, dan kunnen we immers achterhalen waarom deze tekst is geschreven en welk specifieke doel de auteur met deze tekst voor ogen had. En Ankersmit geeft ook het antwoord op deze vragen. Hij stelt dat tegenwoordig het conflict tussen verschillende belangen in de samenleving is vervangen door verschillende belangen binnen de mensen zelf. We hebben allemaal dezelfde problemen (de problemen zijn dus democratischer geworden) en moeten nu een keuze maken tussen onze belangen op de korte en op de lange termijn. De verschillende politieke partijen zullen zich langs deze nieuwe scheidslijn moeten opstellen willen zij nog relevant zijn voor de burger: het conflict dat zich afspeelt binnen de burger dient ook zichtbaar te zijn in de poli tieke arena wil de representatieve democratie overleven. En dat laatste is volgens Ankersmit van het allergrootste belang: â€Å"For I remain convinced that we cannot do without representative democracy.† Het is echter de vraag of de oude oplossingen geschikt zijn om de nieuwe problemen op te lossen. Wat betreft deze vraag is het werk van de Duitse socioloog Ulrich Beck uitermate interessant. In de moderne industrià «le samenleving speelde het idee van solidariteit een grote rol, in de risicosamenleving heeft men daarentegen aandacht voor risico’s en de minimalisering van deze risico’s. Het draait kortom om de verschillende â€Å"Verteilungslogiken der goods (Gà ¼ter, Einkommen) und bads (Krankheits- und Katastrophenwahrscheinlichkeiten).â€Å" Beck vat de implicaties van de zogeheten Weltrisikogesellschaft in vijf punten samen, waarvan ik de relevante hier zal noemen. In de eerste plaats stelt hij dat individuele landen niet meer in staat zijn om hun problemen alleen op te lossen. De problemen overstijgen nu immers de nationale grenzen, en dat brengt ons bij Becks tweede punt: we zullen moeten samenwerken om deze problemen te kunnen oplossen. Daarnaast is het zo dat deze internationale samenwerking een uitdrukking, een bundeling is van nationale belangen. We kunnen dus voorlopig vaststellen dat er veel problemen zijn die buiten het bereik van individuele natiestaten liggen. Ook Jà ¼rgen Habermas stelde vast dat veel verschijnselen zich nog maar weinig aantrekken van nationale grenzen: â€Å"This broad â€Å"de-bordering† of economy, society, and culture thus touches upon the very existential presuppositions of a state system that had been constructed according to a territorial principle, and still comprises the most important collective actors on the political stage.† Cruciaal bij Habermas is echter dat hij stelt dat staten steeds verder verstrengeld raken in de interdependenties van de mondiale economie en samenleving, waardoor het autonome optreden van staten steeds meer wordt belemmerd en hun democratische gehalte in gevaar zou komen. Beck stelt dat â€Å"Globale Interdependenzrisiken machen den uneingeladenen, nicht-anwesenden Anderen zum Nachbarn, Mitbewohner, Stà ¶renfried in der Falle, zu der die Welt geworden ist. Anerkennte Risiken zwingen zum kommunikativen Brà ¼ckenbau, wo keine oder kaum Brà ¼cken existierenâ€Å" Groepen mensen die geconfronteerd worden met dezelfde risico’s zullen een soort verbondenheid met elkaar voelen, en uit deze verbondenheid kan vervolgens een poging voortkomen om de risico’s te minimaliseren. Met deze gedachte begrijpen we ook waarom Beck schrijft dat â€Å"Risikoà ¶ffentlichkeiten dis-aggregieren und re-aggregieren Demokratie. Sie wiederlegen das nationaalstaatliche Postulat, demzufolge Demokratie nur im Gesellschaftsbehlter des Nationalstaats mà ¶glich ist.â€Å" In het kielzog van de erkenning van risico’s kan dus ook democratie transnationaal worden en zo een antwoord vormen op â€Å"die Krise des rumlich bestimmten Machtsbegriff†¦.†Å" Ook na het achter ons laten van de natiestaat kunnen we volgens Beck democratisch blijven. Representatieve democratie behoort hier echter niet meer tot de mogelijkheden. Zelfs als het door Beck en Habermas geschetste toekomstbeeld correct zou zijn doet dat niets af aan de taak die de historicus van de politieke cultuur op zich heeft genomen. De expertise van deze soort historicus is gedurende tijden van crises, en dus ook gedurende de ‘crisis van het ruimtelijk bepaalde machtsbegrip’ immers van onvergelijkelijk groot belang om de aard van zulk soort crises te kunnen doorgronden en om oplossingen voor dergelijke crises te kunnen aandragen. Conclusie Wat is het nu dat de bestudering van de geschiedenis van de politieke cultuur voor mij zo aantrekkelijk maakt? Volgens mij komt deze aantrekkingskracht voort uit de mogelijkheid om tot een combinatie te komen, waarin zowel de intellectuele geschiedenis (in dit geval de geschiedenis van de politieke filosofie) als de geschiedenis van de politieke praktijk, waarin op een creatieve wijze met de realiteiten van de economische, sociale, culturele en internationale wereld moet worden omgegaan, een rol spelen. Deze combinatie maakt het mogelijk om inzichten te verkrijgen in de psychologie van onze hedendaagse democratische systemen. Deze inzichten zijn niet alleen voor de discipline van de geschiedenis van de politieke cultuur van belang, maar, zoals we zagen, ook voor andere profielen. Zonder deze inzichten hebben deze profielen grote problemen om bepaalde verschijnselen in de eigen discipline te kunnen begrijpen. Bibliografie Ankersmit, F.R., Denken over geschiedenis. Een overzicht van moderne geschiedfilosofische opvattingen (Groningen 1986). , ‘Representational democracy. An aesthetic approach to conflict and compromise’ Common knowledge 8:1 (2002) 24-46. , Political representation (Stanford 2002). Beck, Ulrich, Was ist Globalisierung? (Frankfurt am Main 1998). , en Edgar Grande, Das kosmopolitische Europa (Frankfurt am Main 2004). Clausewitz, Carl von, On war ed. Michael Howard en Peter Paret (Londen 1993). Drukker, J.W., De revolutie die in haar eigen staart beet. Hoe de economische geschiedenis onze ideeà «n over economische groei veranderde (Utrecht 2003). Habermas, Jà ¼rgen, ‘Toward a cosmopolitan Europe’ Journal of democracy 14:4 (2003) 86-100. Manin, Bernard, ‘On legitimacy and political deliberation’ Political theory 15 (1987) 338-368. , ‘The metamorphoses of representative government’ Economy and society 23 (1994) 133-171. , The principles of representative government (Cambridge 1998). North, Douglass C., ‘Institutions’ Journal of economic perspectives 5:1 (1991) 97-112. Rehfeld, Andrew, ‘Book reviews’ Ethics 113 (2003) 865-868. Skinner, Quentin, ‘Meaning and understanding in the history of ideas’ History and theory 8 (1969) 3-53. Research Papers on De creativiteit van de politieke cultuur - Nederlandse EssayQuebec and CanadaAppeasement Policy Towards the Outbreak of World War 2Personal Experience with Teen PregnancyPETSTEL analysis of IndiaAssess the importance of Nationalism 1815-1850 EuropeBringing Democracy to AfricaRelationship between Media Coverage and Social andResearch Process Part OneCanaanite Influence on the Early Israelite ReligionCapital Punishment

What do childrens experiences of race tell us about the social Essay

What do childrens experiences of race tell us about the social psychology of racism Discuss with reference to empirical research on race and multiculture - Essay Example Through the process of identifying certain biological human characteristics, the population of the world started being classified into separate groups. Miles refers to this process as racialisation and defines it as one which characterizes meanings â€Å"to particular biological features of human beings, as a result of which individuals may be assigned to or categorized into a general collectivity of persons reproducing itself biologically† (Miles, 1989). Research on children’s racialised thinking conventionally used numerous theoretical and interpretive paradigms that intended to explain the development of racial attitudes. Some of these models connected children’s racist beliefs to personality troubles and gave details of the appearance of prejudiced attitudes in relation to rigid cognition credited to strict parenting style (Adorno, 1950). Some recent researches put forward that children play a dynamic role in their own learning and expand knowledge through social interaction. Furthermore, children also have a certain amount of ability that permits them to understand process and express their needs and knowledge (Connolly, 1996). Thus children are not merely seen as submissive receivers of racist beliefs, but as vigorous agents who struggle to deal with conflicting information they obtain in relation to the racial ‘other’ so as to make sense of the social world around them. Because of this, they do not just imitate racist viewpoints to which they are exposed, but actively strive with their contingent and often opposing nature, while trying to make sense of their social world (Connolly, 1998b). Children establish their racialised notions of diversity and social relations within the specific framework of their daily experiences and that these experiences are socially planned, determined by social events that expand